از همان روزی که دست قابیل آلوده گشت به خون هابیل
از همان روزی که فرزندان عالم صدر پیغام آوران
حضرت باری تعالی زهر دشمنی در خونشان جوشید،
آدمیت مرد.
از همان روزی که یوسف را برادر ها به چاه انداختند،
از همان روزی که با شلاق وخون، دیوار چین را ساختند،
آدمیت مرده بود، گرچه آدم زنده بود.
بعد از این دنیا پراز آدم گشت، این آسیاب هی گشت وگشت،
قرن ها، از مرگ آدم هم گذشت،ای دریغ،
آدمیت برنگشت
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
